Şevket Demir yazdı…
Üç amcam 1914 ve 1920 yılarında Diyarbakır çermik ilçesi Yukarışeyhler köyünden savaşa gittiler ve bir daha geri dönmediler. Çanakkale ,birinci dünya ve kurtuluş savaşına katılıp şehit oldular.
Dedem MOLLA BEKİR erkek çocukları kalmadığı için 60 yaşında tekrar evlendi. Babam, amcam ve halam olmak üzere üç çocuğu oldu. Dedem şehit olan çocuklarının ismini babam ve amcama verdi.
Seferberlik (Savaş) zamanında köyümüzden 70 kişi savaşa gitti 68 kişi şehit oldu, sadece iki kişi geri geldi; biri eşimin Dedesi Remzi Yıldızhan‘dır. Sekiz yıl savaştı ve gazi oldu.
Eskiden üç Kardeşi şehit olanı askere göndermiyorlardı. Aşağıdaki aile tablosunda görüldüğü gibi amcalarımın ikisinin şehit olduğu kayıtlarda yazılı ancak biri kayıp olduğu için babam 4 yıl askerlik yaptı.
Türk, Zaza, Kürt, Arap, Laz, Gürcü, Çeçen, Alevi, Sünni vs bu ülke için şehit oldular, bizler de onların torunları olarak birbirimizin etnik köken ve mezhebini sorgulamadan herkesi dedelerimizin silah arkadaşı bu topraklarda şehit olanların emaneti olarak görüp, birbirimize sahip çıkmalıyız.
Bu ülkede yaşayan herkesin geçmişinde bu ülke için şehit olanların, bedel ödeyenlerin hikayesi vardır. Bu ülke, bu ülkede yaşayan herkesindir.
Şimdi her zamandan fazla birlik ve beraberlik gösterme zamanıdır.
Bu ülkenin yıkılması ve bölünmesi, iç savaş çıkması hiç kimsenin lehine değildir. Bunun bedelini herkes fazlasıyla öder. Örnek olarak Ukrayna, Suriye, Irak, Libya, Mısır vs…
18 Mart Çanakkale’de şehit olanlara Allah’tan rahmet dilerken Çanakkale’ye gidip savaşın yapıldığı yerleri gezmelerini ve bizler için canlarını verenlerin hikayelerini yerinde görmelerini öneririm.
M. AKİF DİYORKİ;
Sahipsiz olan memleketin batması haktır;
Sen sahip olursan bu vatan batmayacaktır.
Bu topraklar için can veren ve bu ülkeyi bize emanet eden atalarımızın emaneti olan ülkemize, birbirimize ve birlik beraberliğimize sahip çıkılması dileğiyle; Herkese selam ve saygılarımı iletiyorum.