Çal mağarası girişi, bir cenaze dönüşü yol üzerinde olduğu için beraber gittiğimiz arkadaşım; bir uğrayalım, sen çok gittin ama ben hiç görmedim dedi. Zar zor bir park yeri bulup aracı park ettik.
Mağara önü Arap çiftlerle dolu, biz ve birkaç görevli haricinde Türk görmek mümkün değil.! Kendinizi bir Arap ülkesinde hissetmeniz an meselesi..!
Gişede görevli kıza gülümseyerek; yanımdaki uzun siyah sakallı arkadaşımı işaret edip, Türk Araplardan da aynı parayı mı alıyorsunuz dedim. Ciddi bir devlet görevlisi edasıyla bakışlarını yukarı devirerek herkesten eşit alıyoruz dedi. Devlet görevi ciddiyet ister, espri kaldırmaz.! Karadeniz’de çoğu turizm destinasyonunda gördüğümüz ideal görevli tipi.
İçeriye giriyoruz, yine adım başı Araplar. Genelde Arap çiftler.
Uzun bir mağara, gez gez bitecek gibi değil.! Sarkıtlar, dikitler, dar ve inişli yokuşlu geçitler, merdivenler. Mağara içinde gürül gürül akan bir ırmak. İleride ikiye ayrılan kolları ve her ikisinin de sonunda şarıl şarıl akan şelaleler.
Sol kolun nihayetindeki şelale, mağara tavanı delinmişcesine tam ortadan aşağıya dökülüyor.
İçeride Arap görmekten gına geldi. Ara sıra yaşlı Araplar selam veriyor.! Selamunaleykum – Aleykumselam.
Çıkışa doğru yöneldik, ortam loş ışıkla aydınlatılmış. Karşıdan genç bir çift geliyor. Bizim gençlerden belli.! Yabancı bir ülkede Türk görmüş gibi heyecanlanıyorum.
Onlara doğru bakıp gülümseyince, kız da gülümseyerek bize baktı. Ses duyulacak mesafeye kadar yaklaştığımda; tebessüm ederek, hele şükür gençler dedim, nihayet genç bir Türk çift gördüm.
Delikanlı, şaşkınlıkla gülümseme arası bir ifadeyle bana bakıp “How are you” deyiverdi.
Duruma uygun, harika bir espriydi. İşte bu, tam bizlik. Karadeniz insanının kıvrak zekası ve espri anlayışına bayılıyorum. Cem yılmaz bile, “bir daha Karadeniz’e gelmem, burada fıkralar canlı yaşanıyor, bana ihtiyaç yok” demişti.
Yaklaşınca, loş ışıktan fark edemediğimi, onların da Arap olduğunu anlayıp bir kez daha yıkıldım.!
1 Haziran 2023
Mustafa Aydın